ZABAWY NA ŚNIEGU

Dawniej zimy były śnieżne i mroźne,pogoda umożliwiała nam zabawy na śniegu. Najpopularniejsze były sanki .Chodziliśmy na pobliskie górki ,były to puste pola ,tereny pod zabudowę dzisiejszych blokowisk .Ubrani w płaszczyki uszyte z wełny ,szalik,czapka  i rękawiczki z jednym palcem zrobione na drutach przez mamę lub babcię .Nie było wtedy nieprzemakalnych kurtek ani kombinezonów .Nogi okrywały rajstopy i ciepłe getry,albo spodnie .Buty typu kozaczki miały nie liczne dzieci,nosiło się wtedy skarpety z owczej wełny i buty, które wysokością przykrywały zaledwie  kostki . Miejskie górki nie były zbyt wysokie .Zjeżdżało  się na sankach  kilka  metrów a później z mozołem w śnieżnych zaspach wciągało się sanki pod górę Co odważniejsi zjeżdżali leżąc na brzuchu .Sanki były ciężkie,robione z metalowych kątowników i desek .Jak  spadło się z sanek i one uderzyły w plecy to zabawa bywała bolesna.Kończyła się wieloma siniakami na całym ciele.Straszne zimno ani kapanie z nosa nie zakłóciło zabawy do wieczora. Po powrocie do domu mama suszyła nasze przemoknięte i twarde od lodu  ubrania a my siedząc przy piecu z nogami czerwonymi jak buraki, w misce z wodą rozgrzewaliśmy  przemarznięte do kości nogi .Rzadko po takich zabawach byliśmy chore, herbata z miodem ,gorące mleko z czosnkiem i ziółka zrobiły z nas odporne na katary i inne choroby .


                             ZABAWY NA SANKACH NA STARYCH POCZTÓWKACH

Podobnie wyglądały nasze sanki

Bardziej spokojną zabawą na śniegu było lepienie bałwana lub budowa śnieżnego domu.Obfite opady śniegu,zasypywały ulice i chodniki .Pamiętam , kiedyś nasypało tyle śniegu że chodniki wyglądały jak tunele których  boki zasypywały wysokie wały odgarniętego śniegu.  Bałwanki,  był codzienny widok na każdym podwórku.Ulepiony z ogromnych śniegowych  kul ,na głowie miał jakiś stary dziurawy garnek lub miskę.,nosek z marchewki , węglowe oczka.i gałązkę w rękach.Często siadałam z siostrami na parapecie okna i obserwowałam naszego ulepionego bałwanka.Pogoda pozwoliła mu na długie przetrwanie ,dzisiaj jest tak zmienna i kapryśna że z bałwanków ulepionych przez dzieci na drugi dzień nie ma śladu.

Narty były rzadkością .Widywało się chłopców zjeżdżających na nartach lub deskach zamocowanych do butów . Szusowali po zaśnieżonych polach odpychając się kijkami. Jeśli już ktoś posiadał narty wyjeżdżał z rodzicami  w góry .Byli to nie liczni koledzy.Mój mąż jako chłopak  i teść  bardzo dobrze szusowali  na nartach.Zachowały się jeszcze stare dechy w piwnicy.

Łyżwy pierwsze jakie pamiętam miałam po wujku, który był kilka lat starszy ,były mocowane do butów przy pomocy żabek dokręcanych specjalnym kluczem i przyciągane paskami.Lodowisko było prawie w każdej szkole .Chłopcy ze starszych klas zalewali boisko wodą. Można było jeździć do woli, na wuefie i po lekcjach.Szkoła miała zakupionych kilka par łyżew, na których jeździliśmy  na zmianę, po parę minut każdy.Kto miał przynosił swoje.,ale mała to była gromada uczniów .Ja swoje przed potopowe  zakładałam tylko na podwórku ,wstydząc się innych dzieci  .Prawdziwe białe figurówki dostałam będąc w siódmej klasie szkoły podstawowej. Mam trzy siostry ,finanse nie pozwoliły rodzicom  na kupno czterech par łyżew na raz, więc miałam je na spółkę z siostrą .Młodsze dostały łyżwy później .Dzięki nim  mogłam jeździć na lodowisko w Spodku w Katowicach.,gdzie były wypożyczalnie i super warunki do uprawiania jazdy na łyżwach.

Łyżwy dopinane do butów.

Został jeszcze kulig ,ale w mieście ta zabawa była nie dostępna .,chyba że ktoś wybrał się na wycieczkę w góry .Byłam kilka razy na takiej wyprawie ale to już o wiele lat później z mężem. Atrakcji co nie miara.